Қуёш фақат бахтсиз инсонга нур сочмай қўяди деб ўйласангиз, янглишасиз. Агар бу одам 5.5 млрд йилдан сўнг туғилмаса, албатта, негаки у пайтга келиб қуёш, амалда улкан термоядровий реактор бўлмиш барча юлдузлар сингари, ўз ядросидаги бутун водород захирасини битиради ва ташқи қатламлардаги водородларни ёқа бошлайди. Қуёш ядроси қисқара, ташқи қатламлари эса кенгая бошлайди, юлдуз қип-қизил тусга киради. Сўнгги порлаш Қуёш тизимини иссиқлик зарбаси билан ёқиб юборади. Плутон ва Койпер камари сингари ташқи қисмлар қайноқ нуқтага айланади, тизимнинг ички қисмлари, жумладан, Ер сайёраси ҳам, ўлаётган юлдуз томонидан тортиб кетилади ёки кулга айланади. Агарда одамлар бошқа юлдуз тизимига кўчиб кетмаса, бу жараённи ҳеч ким кузата олмайди, негаки у пайтгача инсониятнинг мавжуд бўлиши ва умуман сайёрамизда тирикликнинг сақланиши шубҳа остида. Умрининг ярмини яшаб бўлган Қуёш иссиқлиги секин-аста кучаймоқда, 1 млрд йилдан сўнг у 10 фоизга ошади. Қуёш радиациясининг бу даражада кўтарилиши сайёрамиздаги барча океанларни ва сув захираларини қуритиб юборади.